Bibi Smit: Mij werd gevraagd hoe ik aan mijn passie voor het werken met gesmolten glas kwam. Ik had besloten om in Engeland kunst te gaan studeren en werd aangenomen als eerstejaarsstudent in Farnham, aan het West Surrey College of Art and Design. Tijdens mijn introductiejaar, wanneer ik het hoofdgebouw binnenging, keek ik altijd lang naar mensen die met glas werkten en ik raakte gefascineerd door het medium. Ik zag dit vloeibare, metamorfe, levende materiaal; zo vol expressie dat we er kunst mee konden maken. Ik vond een verband tussen schilderen in aquarel en glasblazen. Door de transparantie van de kleuren op het glas en hoe deze bovenop elke laag bleven, was het als aquarelleren met glas.
Ik hou van de directheid van het werken met glas, zowel zandgieten als glasblazen. Bij zandgieten schep je het hete glas uit de pot en giet je het in een zandvorm en de stukjes zijn hele mooie zware voorwerpen van glas. Ik hou nog meer van de intimiteit van glasblazen; fysiek dichter bij het glas zijn, erin ademen, het aanraken met de gereedschappen. Als ik met heet glas werk, heb ik een connectie met het materiaal en zie ik hoe het beweegt en hoe ik met die beweging kan werken. Ik heb hetzelfde gevoel over snijden en polijsten omdat het een mooi contrast is met het hete glas. Het heeft een meditatieve kwaliteit en zo kan ik over de stukken nadenken. Het is meer ontspannen en zen. Ik vind het echt rustgevend omdat het totaal anders is. Het is een mooie combinatie tussen warme en koude technieken om de vorm te krijgen zoals ik die wil.
Bibi Smit in haar atelier
Ga naar de donatie pagina.
Heel veel dank,
Organisatiecomité Cadeau Vrienden 200 jaar